De kracht van kwetsbaarheid
Als je mensen vraagt naar liefde, vertellen ze je over een gebroken hart. Als je mensen vraagt naar erbij horen, vertellen ze jou hun meest ondraaglijke ervaringen van buitengesloten zijn. En als je mensen naar verbinding vraagt, gingen de verhalen over niet verbonden zijn.
Brene Brown, een journaliste, wilde weten hoe dit mechanisme werkt, en bij haar onderzoek ontdekte een bijzondre kracht, de kracht van kwetsbaarheid.
Hieronder enkele stukken die voor ons vak van hulpverlener zeer bruikbaar kunnen zijn, uit haar TED presentatie.
Als je mensen vraagt naar liefde, vertellen ze je over een gebroken hart. Als je mensen vraagt naar erbij horen, vertellen ze jou hun meest ondraaglijke ervaringen van buitengesloten zijn. En als je mensen naar verbinding vraagt, gingen de verhalen over niet verbonden zijn.
Dus al erg snel -- eigenlijk na zes weken onderzoek -- liep ik tegen dit naamloze ding aan dat verbinding blootlegde op een manier die ik niet begreep en nooit had gezien. Ik nam afstand van mijn onderzoek en dacht: ik moet uitzoeken wat dit betekent. Het bleek over schaamte te gaan. Schaamte is heel gemakkelijk te begrijpen als angst voor verbreking van de verbinding. Is er iets met mij dat, als andere mensen het weten of zien, ik het niet waard ben om mee te verbinden? Dit kan ik jullie vertellen: het is universeel, we hebben het allemaal. De enige mensen die geen schaamtegevoel hebben, zijn ook niet in staat tot empathie of verbinding. Niemand wil erover praten en hoe minder je erover praat, des te meer je er last van hebt. Waar komt deze schaamte vandaan? Het ik-ben-niet-goed-genoeg-gevoel dat we allemaal kennen: "Ik ben niet blank genoeg, ik ben niet slank genoeg, rijk genoeg, mooi genoeg, slim genoeg, niet gepromoveerd genoeg." Dit gevoel kwam voort uitondraaglijke kwetsbaarheid. Het idee dat we om een verbinding tot stand te brengen onszelf moeten toestaan gezien te worden, écht gezien.
Er was slechts één variabele die onderscheid maakte tussen de mensen die een sterk besef van liefde en erbij horen hebben en de mensen die daar echt mee worstelen. De mensen die een sterk besef van liefde en erbij horen hebben geloven dat ze liefde en erbij horen waard zijn. Dat is alles.Ze geloven dat ze het waard zijn. Voor mij was de moeilijkheid van dat ene dat ons verhindert om verbinding te maken, onze angst dat we het niet waard zijn om verbinding te maken, iets waar ik, persoonlijk en professioneel, de behoefte aan had om het beter te begrijpen.
Dit ontdekte ik: ze hadden een bepaald soort moed gemeenschappelijk. Ik wil eerst even onderscheid maken tussen moed en dapperheid. Moed, vanuit de oorspronkelijke betekenis van het Engelse 'courage' komt van het Latijnse woord cor, wat hart betekent -- en de oorspronkelijke betekenis was: je eigen verhaal van wie je bent, vertellen met je hele hart. Deze mensen hadden heel simpel de moed om onvolmaakt te zijn. Zij hadden het mededogen om eerst aardig voor zichzelf te zijn en dan voor anderen. Want we kunnen mededogen niet in de praktijk brengen bij andere mensen als we niet aardig kunnen zijn voor onszelf. Tenslotte hadden zij verbinding -- en dit was het moeilijke deel -- die voortkwam uit authenticiteit. Ze waren bereid om los te laten wie ze dachten te moeten zijn om te zijn wie ze waren, wat je absoluut moet doen voor verbinding.
Iets anders dat ze gemeen hadden was dit: ze omarmden kwetsbaarheid volledig. Zij geloofden dat wat hen kwetsbaar maakte, hen ook mooie mensen maakte. Ze zeiden niet dat kwetsbaarheid erg comfortabel voelt, en ook niet dat het ondraaglijk was zoals ik eerder in de schaamte-interviews had gehoord. Ze praatten er alleen over dat het noodzakelijk was. Ze spraken over de bereidheid om als eerste te zeggen: "Ik houd van jou", de bereidheid om iets te doen terwijl er geen garanties zijn, de bereidheid om te blijven ademen terwijl je wacht totdat de dokter je roept na je mammografie. De bereidheid om in een relatie te investeren die misschien wel of misschien niet zal slagen. Ze dachten dat dat fundamenteel was.
