Werken aan zelfvertrouwen. Een dag op stap met A.
Afgelopen vrijdag met A. naar Scheveningen geweest om daar op zoek te gaan naar uitdagingen op het gebied van mentale veerkracht, opdrachten om het vertrouwen in jezelf (je lijf) en de ander (het toevertrouwen) te ontwikkelen.
We begonnen in de haven waar we de auto parkeerde. Vanaf daar gelopen naar de boulevard waarbij we om de tien meter de meegenomen tennisbal naar elkaar gooiden met de intentie deze telkens weer te vangen voor het de grond aanraakte. Dit een half uur gedaan.
Daarna op de boulevard zagen we dat het terrein bezaaid was van ijzeren prullenbakken, dit bracht ons op het idee om prullenbak golf te spelen (van de ene bak naar de andere de bal werpen en zorgen dat je die bak raakt, is de bak geraakt dan mag je naar de volgende). Dit spel hebben we vaker gespeeld, is erg goed voor de motoriek en concentratie en je moet behoorlijk wat kracht gebruiken want de prullenbakken liggen soms best ver uit elkaar. De tegenwind en de passanten zorgde voor een extra moeilijkheid waardoor het spel uitdagend was. Dit hebben we 45 minuten gespeeld. Daarna naar de havenhoofd, naar de blokken.
Op het strand waren ze bezig met het opnemen van een videoclip, de zon was laag op de hemel en het was een prachtige warme lentedag. De sfeer zat er goed in. A. leek dit uitje erg te waarderen. Het maakte hem losser waardoor we later op de dag goed konden praten over gevoelens, over hoe hij het thuis en op school deed. Terug bij de blokken. Het was een tijdje geleden dat we het parcours hadden genomen waarbij de bedoeling is dat je het hele haven hoofd via de granieten blokken aflegt zonder maar een keer gebruik te maken van de boulevard. A. had er zin in en deed goed zijn best, het parcours had wat moeilijke stukken waarbij we soms op dilemma's stuitten. Welke route te nemen? Wat als je voorover buigt om een hindernis te nemen en niet meer terug kan komen. Er zaten gevaren aan het parcours, je moet je echt focussen om de juiste balans te vinden, om over de blokken heen te komen, om niet te vallen in de afgrond. A. toonde zich verantwoordelijk bij het nemen van de nodige risico's, hij dacht goed na voor hij iets deed en overlegde de te nemen stappen voor hij ergens aan begon. Het thema wat ik A. mee wilde geven door het aangaan van deze opdracht was: 'Er is altijd een oplossing' Er is altijd een oplossing voor elke probleem, maakt niet uit hoe uitzichtloos je situatie lijkt, er is altijd een oplossing!' Soms is die oplossing makkelijk maar is uit het zicht, soms is de oplossing moeilijk en het kost je extra stappen om daar heen te komen. Bottum line blijft 'er is altijd een oplossing' als je het geduld opbrengt om er naar te zoeken. Dit heb ik A. geprobeerd mee te geven gedurende de 2 uur durende parcours
. Soms kwamen we blokken tegen die zover uit elkaar waren dat het onmogelijk leek overheen te komen. Bij een blok hebben we wel 20 minuten over gedaan om het te bedwingen. Makkelijk was de opdracht niet maar uiteindelijk heeft A. het geflikt, hij heeft zonder het parcours zonder fouten afgelegd, zonder op te geven en ik zag dat hij heel trots op zichzelf was, dat hij dat gehaald heeft. Toen de zon onder ging en een lome gevoel van vermoeidheid zich van ons meester had gemaakt wisten wij dat we vandaag iets geleerd hebben wat zeer kostbaar is, we hebben zelfvertrouwen geleerd en beter nog, we hebben geleerd om de ander toe te vertrouwen. Een geslaagde dag.
