Triple C

 

 

Triple-C Herstel van het gewone leven

Triple-C is een behandelmodel voor mensen met een verstandelijke beperking, die gedragsproblemen of psychische problemen hebben, ontwikkelt door Hans van Wouwe & Dick van de Weerd binnen ASVZ. De drie C’s van Triple-C staan voor Cliënt, Coach en Competentie. In tegenstelling tot andere behandelmodellen richt Triple-C zich niet op het beheersen van probleemgedrag, maar op ‘herstel van het gewone leven.’ Begeleiders, leidinggevenden, orthopedagogen en artsen bouwen samen aan een onvoorwaardelijke ondersteuningsrelatie met cliënten.

 

Op basis van die relatie nemen cliënten samen met begeleiders deel aan een betekenisvol dagprogramma. Daardoor neemt hun zelfvertrouwen toe en ontwikkelen ze competenties die een behandelend effect hebben. Ofwel: relatie- en competentieopbouw vermindert stress en probleemgedrag. Een normale, menswaardige omgeving nodigt uit tot normaal menselijk gedrag. Andersom geldt: als we mensen in een onmenselijke situatie plaatsen – bijvoorbeeld in een separeerruimte – kunnen we niet verwachten dat ze normaal, menselijk gedrag gaan vertonen.

 

Probleemgedrag is naar ons idee het topje van de ijsberg – een uiting van onderliggende problematiek. Daarom vinden we het niet zinvol om het probleemgedrag de kop in te drukken met protocollen, medicatie, fixatie of separatie. In plaats daarvan creëren we een onvoorwaardelijke ondersteuningsrelatie en bieden we cliënten kansen en uitdagingen, geven we hun taken, verantwoordelijkheden en ruimte voor eigen initiatieven. Cliënten krijgen zo meer succeservaringen, meer zelfvertrouwen en ontwikkelen hun competenties. Daardoor verdwijnt het probleemgedrag naar de achtergrond. En belangrijker nog: de onderliggende problematiek – die het probleemgedrag veroorzaakt – vermindert.

 

Centraal in de methodiek:  We gaan een onvoorwaardelijke ondersteuningsrelatie aan met onze cliënten  We zorgen voor een betekenisvolle daginvulling  We focussen niet op het probleemgedrag Triple-C vraagt om anders denken, anders kijken en anders doen. Doordat steeds de menselijke behoeften van de cliënten voorop staat (anders denken), zien we probleemgedrag als het topje van de ijsberg (anders kijken) en gaan we anders met onze cliënten om (anders doen).

 

(bron methodieken.nl)